Wystawa broni ciężkiej - Muzeum Historii i Militariów Jelenia Góra

1 Wyrzutnia rakiet kierowanych SPU 2P25M1 z przeciwlotniczego zestawu rakietowego 2K12M „KUB - M"
nr inw. MJG-Sk (P) 140, rok prod. 1974, przekazana przez CSSP Koszalin w 2005 r.

Zestaw 2K12M opracowany został na początku lat 60. ubiegłego wieku w ZSRR i wprowadzony do wyposażenia WP i wojsk Układu Warszawskiego w pierwszej połowie lat 70. Zestaw na podwoziu gąsienicowym przeznaczony jest do obrony wojsk i obiektów przed środkami napadu powietrznego, lecącymi z prędkością poddźwiękową i naddźwiękową, na wysokości od 50 do 7500 m i odległości od 3,5 do 17,5 km. Pełny zestaw składa się ze: stacji radiolokacyjnych wykrywania i naprowadzania SURN 1S91M1, wyrzutni SPU 2P25M1, trzech rakiet kierowanych 3M9ME, stacji kontrolno-pomiarowej KIP S 2W8E, systemu zautomatyzowanego kierowania ogniem K-1 i wyposażenia dodatkowego.

Parametry: masa wyrzutni w położeniu bojowym - 20 t, maks. prędkość jazdy - 50 km/h, masa rakiety - 604 kg, długość rakiety - 5850 mm, prędkość rakiety - 580 - 730 m/s, załoga - 3 żołnierzy.

2 Czołg średni T 34 - 85
nr inw. MWP 208

Czołg T 34-85 jest zmodyfikowaną odmianą podstawowej wersji T 34 wyposażoną w armatę o średnicy 85 mm. Produkowano je od stycznia 1944 roku. Do połowy lat 50. ubiegłego stulecia stanowiły podstawowy typ średnich czołgów używanych w Związku Radzieckim i armiach Układu Warszawskiego. Prezentowany egzemplarz wyprodukowany został najprawdopodobniej na przełomie 1944 i 1945 r. lub na początku 1945 r. Stan zachowania - dobry, wymontowane części silnika oraz wyposażenie bojowe czołgu.

Parametry: ciężar - 32 tony, załoga - 5 żołnierzy, dł. kadłuba - 607 cm, wysokość - 272 cm, uzbrojenie - 1 armata 85 mm wz. 1944 ZIS-S - 53, sprzężona z karabinem maszynowym 7,62 mm DTM w wieży, karabin maszynowy - 7, 62 mm DTM w kadłubie. Pancerz - kadłub spawany z płyt walcowanych o grubości, przód - 45-60 mm, boki - 75 mm, tył - 60 mm, góra - 20 mm. Napęd - silnik dieslowski - 4-suwowy, widlasty, 12-cylindrowy, pojemność - 38 880 cm³, moc - 367,8 KW (500 KM). Paliwo - olej napędowy, pojemność zbiornika zasadniczego - 630 l, zużycie paliwa 200-270 l/100 km na drodze i 250-350 l/100 km w terenie. Prędkość maks. 55 km/h, zasięg 300 km.

3 Kołowy transporter opancerzony BTR - 152
nr inw. KOW 313, przekazany przez JW 2773 Jelenia Góra w 1993 roku

Kołowy transporter produkcji radzieckiej, skonstruowany w 1946 roku przez inż. B. M. Fittermana. W latach 50. i 60. XX wieku podstawowy wóz opancerzony używany w Armii Radzieckiej oraz w wojskach Układu Warszawskiego. Prezentowany egzemplarz (wersja wozu dowodzenia - z dachem) pod koniec służby używany był przez jednostki MO w Opolu. Stan zachowania - dobry.

Parametry: waga - 6,7 t, załoga - 2 ludzi + 17 żołnierzy desantu, uzbrojenie karabin maszynowy 7,62 mm SGMB, pancerz spawany z płyt walcowanych, napęd - silnik gaźnikowy 4-suwowy, 6-cylindrowy, rzędowy ZIS - 123, pojemność - 5500 cm³, moc - 80,9 KW, zużycie paliwa - 55 l/100 km po drodze, prędkość maks. - 75 km/h, zasięg 550-650 km

4 Artyleryjska wyrzutnia rakietowa BM - 13 „Katiusza"
nr inw. MWP 209

Wyrzutnia rakiet niekierowanych BM 13 „Batieriejnyj Minomiot" o ośmiu szynach (16 prowadnicach), w których umieszczano 16 pocisków rakietowych produkcji radzieckiej, zamontowana w tylnej części samochodu Zis 151 6x6. Wprowadzona do użytku w lipcu 1941 roku, na wyposażeniu Armii Czerwonej a później wojsk Układu Warszawskiego do końca lat 50. Najczęściej stosowane pociski - M-8, M-13, M-31.

Parametry: kaliber - 132 mm, długość pocisku rakietowego - 1420 mm, masa pocisku rakietowego - 42,5 kg, ciężar głowicy bojowej - 16,5 kg, prędkość początkowa - 355 m/s, donośność - 8500-11 000 m.

5 Wysokościomierz BOGOTA
nr inw. MWP 527

Produkowany od 1963 r. stanowił modernizację NYSY B (zastąpiono iskiernik znajdujący się w modulatorze przełącznikiem tyratronowym a do układów odbiorczych wprowadzono wzmacniacz LFB). Wysokościomierz służył do wykrywania i określania wysokości obiektów powietrznych i współpracował ze stacją dalekiego wykrywania typu Jawor. Stacja pozbawiona jest wewnętrznych urządzeń radiolokacyjnych, stan zachowania anteny i urządzenia jezdnego - dobry.

Parametry: długość fali - 10 cm, zakres odległościowy - R = 200 km, częstotliwość powtarzania impulsu - 200 imp./sek., dokładność określania po wysokości - 700 m, po odległości - 1000 m, praca impulsowa, nadajnik wykonany na magnetronie produkcji radzieckiej, moc w impulsie 700 kW, wykonany w technice lampowej.

6 Zespół Prądotwórczy APG - 15 M
nr inw. KOW 312, rok prod. 1958, przekazany w 1993 r. przez JW 2773 Jelenia Góra

Urządzenie produkcji radzieckiej służące do samodzielnego wytwarzania energii elektrycznej z możliwością zasilania z obcego źródła napięcia, złożone z silnika spalinowego - marki GAZ, prądnicy elektrycznej, tablicy rozdzielczej i wyposażenia dodatkowego. Urządzenie współpracowało ze stacją radiolokacyjną SON - 9A. Stan zachowania - dobry.

Parametry: napięcie 3 x 230 V, 110 V - 400 Hz, moc - 15 KW, paliwo Etylina 86, zużycie paliwa - 14 litrów/1 rob./godz.

7 Stacja radiolokacyjna SON - 9 A
nr inw. KOW 311, przekazana w 1993 r. przez JW 2773 Jelenia Góra

Stacja Orudinnoj Nawodki Son-9A stanowi rozwiniętą wersję radaru SON 4. Oba urządzenia produkowane były w Polsce na licencji radzieckiej w latach 60. ubiegłego stulecia. Son-9A służyła do naprowadzania i kierowania ogniem armat przeciwlotniczych średniego kalibru (m.in. armat KS-12, KS-18). Stan zachowania - dobry. W momencie przekazania stacja została pozbawiona wewnętrznych urządzeń radiolokacyjnych.

Parametry: napięcie o częstotliwości 400 Hz, układ automatycznego śledzenia odległościowego, długość fali - 10 cm, moc szczytowa impulsu Pi - 250 kW, zasięg radiolokacyjny R = 55 km, przy automatycznym śledzeniu kątowym R = 35 km, czas trwania impulsu 0,8 mikrosekundy, częstotliwość powtarzania impulsu - 1875 imp./sek., rozróżnialność w odległości - 125 m, dokładność pomiaru azymutu - 0,10 stopnia, dokładność kąta wzniesienia - 0,10 stopnia, masa - 15 t.

8 Haubica dywizyjna, wz. 1938, (M 30), kal. 122 mm
nr inw. MWP 286, rok prod. 1954

Opracowana w połowie lat 30. XX w. wg projektu F.F. Pietrowa. W 1939 roku została przyjęta do uzbrojenia Armii Czerwonej. W czasie II wojny światowej wyprodukowano ją w ilości 13600 egzemplarzy. Do Wojska Polskiego haubica M 30 trafiła w 1943 r. Po II wojnie światowej stanowiła podstawowe wyposażenie pułków artylerii lekkiej w zmechanizowanych dywizjach piechoty. W latach 1950-60 haubice M30 były produkowane seryjnie w Hucie Stalowa Wola.

Parametry: kaliber - 122 mm, długość lufy w kalibrach - 22,7, masa w położeniu bojowym - 2450 kg, masa pocisku odłamkowo-burzącego - 21,76 kg, masa pocisku przeciwpancernego - 17,50 kg, masa pocisku kumulacyjnego - 13,34 kg, masa pełnego ładunku miotającego - 2,07 kg, prędkość początkowa pocisku - 515 m/s, donośność maksymalna - 11800 m, szybkostrzelność - 5-6 strz/min., obsługa 6-8 żołnierzy.

9 Armata polowa ZIS-3, wz. 1942, kal. 76,2 mm
nr inw. MWP 288

Armata produkcji radzieckiej, uważana za jedną z najlepszych konstrukcji biorących udział w II wojnie światowej, przyjęta do uzbrojenia Armii Czerwonej 12 lutego 1942 roku. ZIS-3 służyła przede wszystkim do niszczenia średnich i ciężkich czołgów, pojazdów opancerzonych i piechoty. Stan zachowania - dobry.

Parametry: kaliber - 76,22 mm, masa bojowa - 1730 kg, długość - 4,178 m, kąt podniesienia -6° do +25°, kąt wychylenia lufy - 60°, rodzaj pocisków - ppanc./burzące, masa pocisków - AP7 - 7,54 kg, AP40 - 4,05 kg, prędkość początkowa pocisku - 990 m/s, donośność (odłamkowy) - 13580 m, zdolność przebicia - AP40 98 mm z 500 m.

10 Armata p. panc. ZIS 2M, wz. 1943, kal. 57 mm
depozyt Muzeum Militariów - oddziału Muzeum Miejskiego Wrocławia

Armata produkcji radzieckiej konstrukcji Wasylija Grabina, wprowadzona do służby na pocz. 1941 r. przeznaczona do niszczenia czołgów i pojazdów opancerzonych. Armaty ZIS-2 produkowane były do 1949 roku. Stan zachowania - dobry.

Parametry: kaliber - 57 mm, lufa - L/73, długość - 4160 mm, zamek klinowy, półautomatyczny, łoże kołowe, dwuogonowe, rozstawne, kąt podniesienia lufy - 5° + 25°, poziomy kąt ostrzału - 54°, wysokość linii ognia - 875 mm, ciężar bojowy - 1250 kg, donośność - 8400 m,masa pocisku - 1, 3, 14, 4, 2 kg, prędkość pocz. pocisku - 1270, 990, 700 m/s, nabój zespolony, ładunek jednolity.

11 Armata polowa ZIS-3, wz. 1942, kal. 76,2 mm
depozyt Muzeum Militariów - oddziału Muzeum Miejskiego Wrocławia

12 Armata polowa ZIS-3, wz. 1942, kal. 76,2 mm
depozyt Muzeum Militariów - oddziału Muzeum Miejskiego Wrocławia

13 Armata p. panc. ZIS 2M, wz. 1943, kal. 57 mm
nr inw. MWP 565

Parametry: kaliber - 57 mm, lufa - L/73 długość 4160 mm, zamek klinowy, półautomatyczny, łoże kołowe, dwuogonowe, rozstawne, kąt podniesienia lufy - 5 + 25°, poziomy kąt ostrzału - 54°, wysokość linii ognia - 875 mm, ciężar bojowy - 1250 kg, donośność - 8400 m, masa pocisku - 1, 3, 14, 4, 2 kg, prędkość pocz. pocisku - 1270, 990, 700 m/s, nabój zespolony, ładunek jednolity.

15 Działo bezodrzutowe B - 11, kal. 107 mm
nr inw. MWP 207

107 mm ciągnione działo bezodrzutowe konstrukcji radzieckiej, opracowane na początku lat 50. XX w. przez zespół pod kierunkiem B.I. Szawyrina. W 1954 r. wprowadzono je do uzbrojenia w ZSRR, a w drugiej połowie lat 50. również państw Układu Warszawskiego. B-11 służy przede wszystkim do niszczenia pojazdów opancerzonych a także do burzenia umocnień polowych i stałych. Efekt bezodrzutowości działa osiągnięto poprzez zastosowanie wypływu części gazów prochowych przez otwory dyszowe, w kierunku przeciwnym do ruchu pocisku. Stan zachowania - bardzo dobry.

Parametry: kaliber - 107 mm, masa pocisku - 7,5 kg, prędkość początkowa pocisku - 400 m/s, pocisk ubrzechwiony, lufa gładka, łoże kołowe, kąt podniesienia lufy - 10° + 45°, poziomy kąt ostrzału - 35°, ciężar w pozycji bojowej - 305 kg, donośność - 6650 m, szybkostrzelność - 5 strz./min., obsługa - 3 żołnierzy.

16 Armata p. panc., wz. 1937, kal. 45 mm
nr inw. MWP 248, rok prod. 1943

Zmodernizowana wersja armaty kal. 45 mm wz. 1932, w której dodano amortyzację, zwiększono rozstaw podwozia, zmieniono konstrukcję kół oraz zmodernizowano układ naprowadzania w poziomie i pionie. Armata służyła do zwalczania lekkich czołgów i pojazdów opancerzonych, wchodziła w skład uzbrojenia pododdziałów piechoty. Typowym środkiem transportu był zaprzęg dwukonny holujący armatę z wykorzystaniem przodka. Stan zachowania - dobry.

Parametry: kaliber - 45 mm, długość lufy - 2070 mm, masa bojowa - 560 kg, kąt wychylenia lufy - 60°, kąt podniesienia lufy - 8° do +25°, prędkość początkowa pocisku B-24 -760 m/s, masa pocisku - 1,43 kg, przebijalność - pancerz 43 mm z 100 m.

17 Automatyczna armata przeciw-lotnicza, kal. 85 mm, wz. 1939
nr inw. MWP 525, rok prod. 1954

Klasyczna wersja radzieckiej armaty przeciwlotniczej 52 K, wz. 1939, konstrukcji G.D. Dorochina. Produkcja seryjna prowadzona była w Zakładzie Nr 8 im. Kalinina w Podlipkach koło Moskwy, a od końca 1941 r. w Swierdłowsku. Armata posadowiona jest na lawecie KZU 17 i wyposażona w cztery mechaniczne podnośniki, na których opierała się w położeniu bojowym. W zmodernizowanej wersji armata współpracowała z przelicznikiem artyleryjskim PUAZO. Stan zachowania - dobry (brak elementów celowniczych).

Parametry: kaliber - 85 mm, masa (w położeniu marszowym) - 4600-4900 kg, długość marszowa - 7,150 m, szerokość marszowa - 2150-2000 m, wysokość marszowa - 2160 m, długość lufy - 4420 m, kąt podniesienia lufy +84° do - 3°, kąt wychylenia lufy - 360°, donośność pionowa - 10500 m, masa pocisku - 9,2 kg, prędkość początkowa pocisku - 800 m/s, obsługa - 7 żołnierzy.

18 Automatyczna armata przeciw-lotnicza, kal. 85 mm, wz. 1939
nr inw. MWP 524, rok prod. 1953

Klasyczna wersja radzieckiej armaty przeciwlotniczej 52 K, wz. 1939, konstrukcji G.D. Dorochina. Produkcja seryjna prowadzona była w Zakładzie Nr 8 im. Kalinina w Podlipkach koło Moskwy. A od końca 1941 r. w Swierdłowsku. Armata posadowiona jest na lawecie KZU 17 i wyposażona w cztery
mechaniczne podnośniki, na których opierała się w położeniu bojowym. W zmodernizowanej wersji armata współpracowała z przelicznikiem artyleryjskim PUAZO. Stan zachowania - dobry (brak elementów celowniczych).

Parametry: kaliber - 85 mm, masa (w położeniu marszowym) - 4600-4900 kg, długość marszowa - 7,150 m, szerokość marszowa - 2150-2000 m, wysokość marszowa - 2,160 m, długość lufy - 4420 m, kąt podniesienia lufy +84° do - 3°, kąt wychylenia lufy - 360°, donośność pionowa - 10500 m, masa pocisku - 9,2 kg, prędkość początkowa pocisku - 800 m/s, obsługa - 7 żołnierzy.

19 Automatyczna armata przeciwlotnicza KS-19 M2, kal. 100 mm
nr inw. MWP 285, rok prod. 1959

Armata przeciwlotnicza konstrukcji Ł. W. Ljuliewa, produkowana w ZSRR od 1948 r. Ks-19 M2 przeznaczona była do zwalczania celów lecących na wysokości 7-8 km, również do zwalczania celów
naziemnych. Współpracowała z przyrządami kierowania PUAZO i radarami SON-4, Son 9, Son 9A. W latach 60. ubiegłego stulecia używana była w armiach Układu Warszawskiego. Stan zachowania - dobry (brak elementów celowniczych).

Parametry: kaliber - 100 mm, masa pocisku - 15,6 kg, prędkość wylotowa - 900 m/s, nabój zespolony, ładunek jednolity, lufa L/60 o długości 5350 mm, łoże kołowe czteroogonowe, kąt podniesienia lufy - 3° + 85°, poziomy kąt ostrzału 360°, ciężar armaty - 9350 kg, szybkostrzelność 15 strz./min, donośność - 21 000 m, donośność pionowa - 14 000 m.

20 Ochraniacz pól minowych
nr inw. MWP 523

Służy do ochrony zagród złożonych z min kotwicznych i do walki z trałami, ochraniając zagrody minowe przed ich unieszkodliwieniem przez trałowce. Ochraniacze stawia się przed zagrodami minowymi na przewidzianym kierunku nadejścia trałowców nieprzyjaciela. Ochraniacz pól minowych zbudowany jest z siedmiu pływaków pustych w środku, przymocowanych liną stalową lub łańcuchem do wózka kotwicznego. Ochraniacz utrzymuje łańcuch, który może przerwać lub uszkodzić linę trałową. Stan zachowania - dobry, obiekt częściowo rekonstruowany.

21 Mina morska wz. 1908/39
nr inw. MWP 215

Mina konstrukcji radzieckiej, składa się z dwóch części: miny właściwej zawierającej materiał wybuchowy i zapalnik oraz z wózkakotwicznego z minliną, który służył jako kotwica dla miny. Wybuch miny następował w momencie złamania czopa wystającego z kadłuba miny, co powodowało pęknięcie znajdującej się wewnątrz ampułki z elektrolitem, który w połączeniu z dwoma elektrodami tworzył ogniwo elektryczne. Rozżarzony prądem zapalnik powodował detonację materiału wybuchowego.

Parametry: masa całkowita miny z wózkiem kotwicznym - 600 kg, średnica kadłuba miny - 930 mm, waga materiału wybuchowego - 110 kg, maks. długość minliny - ok. 110 m.

22 Automatyczna armata p. lot., kal. 37 mm, wz. 1939, na podstawie morskiej
nr inw. MWP 526

Wersja morska armaty konstrukcji radzieckiej, opracowanej w Zakładach Artyleryjskich nr 8 w Kaliningradzie przez zespół pod kierunkiem M.N. Łozinowa. Produkowana od 1939 roku, wchodziła w skład
uzbrojenia przeciwlotniczego lekkich jednostek pływających Floty Wojennej ZSRR, po II wojnie światowej na wyposażeniu małych ścigaczy okrętów podwodnych oraz tzw. dozorowców pogranicza
(DP-53) Polskiej Marynarki Wojennej. Stan zachowania - dobry.

Parametry: kaliber - 37 mm, donośność - 8500 m, donośność pionowa - 6700 m, zasilana z łódek o pojemności 5 nabojów, waga pocisku - 0,732 kg, szybkość początkowa pocisku - 880 m/s, nabój zespolony, ładunek jednolity, lufa - L/72, zamek automatyczny, kąt podniesienia lufy -5° + 85°, szybkostrzelność - 180 strz./min., obsługa - 5 żołnierzy.

23 37 mm ciągniona armata przeciwlotnicza wz. 1939
nr inw. MWP 568

Armata przeciwlotnicza konstrukcji radzieckiej, opracowana w Zakładach Artyleryjskich nr 8 w Kaliningradzie przez zespół pod kierunkiem M.N. Łozinowa. Produkowana od 1939 roku, do uzbrojenia WP wprowadzona w 1943 r. Służy do zwalczania celów powietrznych, poruszających się na wysokości do
3000 m i w odległości do 4000 m oraz lekko opancerzonych celów naziemnych. Stosowane są naboje scalone z pociskami przeciwpancerno-smugowymi o masie 785 g i odłamkowo-smugowymi o masie 732 g. Armata jest bronią automatyczną i działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Jest zasilana z łódek o pojemności pięciu nabojów.

Parametry: kaliber - 37 mm, masa w położeniu marszowym - 2100 kg, długość lufy -
2729 mm, kąt ostrzału w płaszczyźnie pion. -5 +85°, w płaszczyźnie poziom. - 360°, prędkość holowania - 60 km/h, maks. donośność pionowa - 6700 m, pozioma 8500 m, prędkość początkowa pocisku ppanc. - 872 m/s, odłamkowo-smugowego - 880 m/s, szybkostrzelność -160-180 strz./min, obsługa -
5-8 żołnierzy.

24 Zestaw przeciwlotniczy 2 x WKM kal. 14,5 mm, 2M 7, w wersji morskiej
nr inw. MWP 566

Zestaw przeciwlotniczy konstrukcji radzieckiej z lat 40. XX wieku, składający się z dwóch sprzężonych WKM 14,5 mm montowany na małych okrętach wojennych ZSRR, a po zakończeniu II wojny światowej, także na okrętach PMW. Stan zachowania dobry, obiekt częściowo rekonstruowany - zamontowane imitacje luf.

Parametry: kal. - 14,5 mm, waga pocisku - 0,06 kg, prędkość wylotowa - 1010 m/s, nabój zespolony, ładunek jednolity, lufa z tłumikiem płomieni, donośność pozioma - 2000 m, donośność pionowa - 1500 m, szybkostrzelność praktyczna - 2 x 300 strz./min.

25 Zestaw przeciwlotniczy 2 x WKM kal. 12,7 mm, 2 M-1, w wersji morskiej
nr inw. MWP 567

Zestaw przeciwlotniczy konstrukcji radzieckiej z lat 40. XX wieku, składający się z dwóch sprzężonych WKM 12,7 mm montowany na małych okrętach wojennych ZSRR, a po zakończeniu II wojny światowej, także na okrętach PMW. Stan zachowania - dobry.

Parametry: kaliber - 12,7 mm, długość lufy - 76 kalibrów, szybkostrzelność praktyczna - 2 x 300 strz./min., prędkość początkowa pocisku - 860 m/s, max. zasięg pionowy - 1500 m, maks. zasięg poziomy - 2000 m, kąt podniesienia lufy - 10° do + 85°

26 37 mm ciągniona armata przeciwlotnicza wz. 1939
depozyt Muzeum Militariów - oddziału Muzeum Miejskiego Wrocławia

Armata przeciwlotnicza konstrukcji radzieckiej, opracowana w Zakładach Artyleryjskich nr 8 w Kaliningradzie przez zespół pod kierunkiem M.N. Łozinowa. Produkowana od 1939 roku, do uzbrojenia WP wprowadzona w 1943 r. Służy do zwalczania celów powietrznych, poruszających się na wysokości do 3000 m i w odległości do 4000 m oraz lekko opancerzonych celów naziemnych. Stosowane są naboje scalone z pociskami przeciwpancerno-smugowymi o masie 785 g i odłamkowo-smugowymi o masie 732 g.
Armata jest bronią automatyczną i działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Jest zasilana z łódek o pojemności pięciu nabojów. Armatę wyposażono w podwozie czterokołowe oraz celownik AZP-37-1.

Parametry: kaliber - 37 mm, masa w położeniu marszowym - 2100 kg, długość lufy - 2729 mm, kąt ostrzału w płaszczyźnie pion. -5° +85°, w płaszczyźnie poziom. - 360°, prędkość holowania - 60 km/h, maks. donośność pionowa - 6700 m, pozioma - 8500 m, prędkość początkowa pocisku ppanc. - 872 m/s, odłamkowo-smugowego - 880 m/s, szybkostrzelność - 160-180 strz./min, obsługa - 5-8 żołnierzy.

27 Śmigło samolotu AN-2
nr inw. MWP 550

Czterołopatowe śmigło samolotu AN-2 Kołchoźnik, konstrukcji radzieckiej (1950 r). AN-2 był dwupłatowym, wielozadaniowym, czternastomiejscowym samolotem transportowym o załodze składającej się z dwóch ludzi. W Polsce produkowany od 1963 roku w wytwórni PZL - Mielec przy współpracy WSK - Warszawa Okęcie. Stan zachowania - bardzo dobry.

Dane techniczne samolotu: silnik o mocy - 1000 KM, prędkość maks. - 250 km/h, pułap - 8300 m, zasięg - 1200 km.

Zobacz galerię