1 DANIELA (RT-17)
nr inw. MJG-Sk (P) 16, rok prod. 1984, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 3533 Sandomierz

Stacja radiolokacyjna służąca do wykrywania obiektów powietrznych lecących na niskich wysokościach.

Zasięg wykrywania myśliwca lecącego na wysokości 50 m wynosi 43 km.

Stacja produkowana była w latach 1978-1983 przez Warszawskie Zakłady Radiowe RAWAR.

Składała się z trzech jednostek: wozu nadawczo-odbiorczo-wskaźnikowego, specjalnej przyczepy z masztem składanym i dodatkowej przyczepy do przewozu anteny. Maszt anteny był rozkładany teleskopowo do wysokości maksymalnej 25 m.

Parametry: zasięg R - 150 km, zakres pracy częstotliwości - pasmo S, moc nadajnika (Pi) - 900 kW.

2 LENA (POST-3M)
nr inw. MJG-Sk (P) 15, rok prod. 1978, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 3414 Lidzbark Warmiński

Stacja rozpoznania systemów radiolokacyjnych, produkowana w ZSRR, której zadaniem było wykrywanie (odbiór) sygnałów w pasmach częstotliwości Ka, K, Ku, X, C, oraz częściowo S. Umożliwiała określanie azymutu źródła wykrytego sygnału oraz pomiar podstawowych parametrów tego sygnału, takich jak: czas trwania impulsu, częstotliwość powtarzania impulsów, długość serii impulsów i częstotliwości powtarzania serii impulsów. Umożliwiała również zgrubne określenie częstotliwości fali nośnej. Wyposażenie stacji umożliwia fotografowanie analizowanych sygnałów i ich zapis na taśmie magnetofonowej. W skład stacji wchodzą: samochód Ził-157KG z aparaturą  elektroniczną  zamontowaną w nadwoziu „Kung", samochód Ził-157KG z zespołami prądotwórczymi oraz przyczepa antenowa typu 2PN-2. Na wyposażeniu Wojska Polskiego Lena znajdowała się w latach 70., 80. i 90. XX w.

Parametry: zasięg - R - 150 - 180 km (zasięg uzależniony był od wysokości lotu samolotu z rozpoznawaną  stacją radiolokacyjną), czas pracy ciągłej -
24 h, moc Pi - 6 kW,  czas rozwijania i zwijania zestawu - 60 min.

3 GRAŻYNA (SPO-8)
nr inw. MJG-Sk (P) 14, rok prod. 1978, przekazana w czerwcu 2005 r. przez  JW 3414 Lidzbark Warmiński

Stacja zakłóceń odzewowych produkcji ZSRR, przeznaczona do wytwarzania radioelektronicznych zakłóceń odzewowych, utrudniających lub uniemożliwiających samolotowym stacjom radiolokacyjnym wykrywanie określonych obiektów naziemnych i zmniejszających efektywność bombardowania przyrządowego oraz naprowadzanie rakiet klasy „powietrze - ziemia". Stacja pracowała metodą impulsowo-odzewową.

Wytwarzała zakłócenie maskujące i pozorujące w celu ukrycia przed rozpoznaniem radiolokacyjnym obiektów naziemnych. W skład stacji wchodzą: przyczepa z aparaturą i samochód Ural-375A z zespołami prądotwórczymi AB-16-T/230. Grażyna znajdowała się na wyposażeniu Wojska Polskiego w latach 70. i 80. XX w.

4 MAGDALENA (PRW-17)
nr inw. MJG-Sk (P) 12, rok. prod. 1988, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 3030 Wrocław

Stacja radiolokacyjna produkcji ZSRR przeznaczona do określania wysokości wykrytego obiektu powietrznego. Stacja składa się z trzech przyczep: antenowej, wskaźnikowej i zasilania. Mogła pracować jako odległościomierz dookrężnie. Sterowanie wahań anteny hydrauliczne.

Parametry: zasięg R - 600 km,   zasięg H - 80 km, moc stacji (Pi) - 2000 kW,  zakres pracy częstotliwości - pasmo S.

5 BOŻENA 31 (RW-31)
nr inw. MJG-Sk (P) 11, rok prod. 1980, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 3775 Chojnice

Stacja radiolokacyjna - wysokościomierz produkcji polskiej, od 1972 r. wytwarzana w Warszawskich Zakładach Radiowych RAWAR. Służyła do określania wysokości wykrytego obiektu powietrznego. Jej układy elektroniczne zostały zbudowane w technice lampowej i półprzewodnikowej. Radar posiadał dwa nadajniki magnetronowe. W skład wysokościomierza wchodziło 5 jednostek jezdnych.

Parametry: zasięg R - 240 km, zasięg H - 80 km, moc stacji (Pi) - 800 kW, zakres pracy częstotliwości - pasmo S, układ wahania antenty - hydrauliczny

6 JUSTYNA (JAWOR-M2)
nr inw. MJG-Sk (P) 13, rok prod. 1978, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 4961 Witkowo

Stacja radiolokacyjna służąca do wykrywania obiektów powietrznych, określania ich azymutu i odległości. Stacja została opracowana przez Przemysłowy Instytut Telekomunikacji (PIT), a produkowana była od 1971 r.
w Warszawskich Zakładach Radiowych RAWAR. W skład stacji wchodzą trzy samochody Tatra-148 z aparaturą elektroniczną i pięć przyczep. Pracuje ona w zakresie fal decymetrowych. W latach 1985-1988 wyprodukowano ponad 50 egzemplarzy JUSTYNY.

Parametry: zasięg R - 350 km,  zasięg H - 25 km, moc nadajnika (Pi) -
1500 kW, zakres pracy częstotliwości - pasmo L.

7 Śmigłowiec Mi-2RL
nr inw. MJG-Sk (P) 143, rok prod. 1975, przekazany w styczniu 2007 r. przez JW 1155 Kraków

Prezentowany na wystawie egzemplarz wykonany został w PZL Świdnik (na licencji radzieckiej) w wersji używanej w jednostkach ratownictwa lotniczego (RL). Śmigłowiec posiada przegubowy trzyłopatowy wirnik nośny
i dwułopatowe metalowe śmigło ogonowe. Mi 2 napędzany jest dwoma silnikami GTD-350W. Silniki napędzają oddzielnie przekładnię główną, która redukuje prędkość obrotową wałów silników i napędza wirnik nośny, śmigło ogonowe, wentylator, agregaty instalacji hydraulicznej, elektrycznej
i pneumatycznej. Układ sterowania wirnikiem nośnym wspomagany jest poprzez instalację hydrauliczną. Podwozie posiada samonastawne dwukołowe podwozie przednie i hamulce podwozia głównego.

Śmigłowiec zakończył służbę w 2002 roku po 6950 godz. lotu.

Parametry: długość kadłuba - 11,9 m, średnica wirnika - 14,56 m,  średnica śmigła ogonowego - 2,7 m, maks. prędkość przelotowa - 190 km/h, zasięg 580 km, zużycie paliwa - 280 l/h, ładunek 1500 kg, moc startowa silników - 425 KM (313 kW).

Zobacz galerię