DANIELA (RT-17)
nr inw. MJG-Sk (P) 16, rok prod. 1984, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 3533 Sandomierz
Stacja radiolokacyjna służąca do wykrywania obiektów powietrznych lecących na niskich wysokościach.
Zasięg wykrywania myśliwca lecącego na wysokości 50 m wynosi 43 km.
Stacja produkowana była w latach 1978-1983 przez Warszawskie Zakłady Radiowe RAWAR.
Składała się z trzech jednostek: wozu nadawczo-odbiorczo-wskaźnikowego, specjalnej przyczepy z masztem składanym i dodatkowej przyczepy do przewozu anteny. Maszt anteny był rozkładany teleskopowo do wysokości maksymalnej 25 m.
Parametry:
- zasięg R – 150 km,
- zakres pracy częstotliwości – pasmo S,
- moc nadajnika (Pi) – 900 kW.
LENA (POST-3M)
nr inw. MJG-Sk (P) 15, rok prod. 1978, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 3414 Lidzbark Warmiński
Stacja rozpoznania systemów radiolokacyjnych, produkowana w ZSRR, której zadaniem było wykrywanie (odbiór) sygnałów w pasmach częstotliwości Ka, K, Ku, X, C, oraz częściowo S. Umożliwiała określanie azymutu źródła wykrytego sygnału oraz pomiar podstawowych parametrów tego sygnału, takich jak: czas trwania impulsu, częstotliwość powtarzania impulsów, długość serii impulsów i częstotliwości powtarzania serii impulsów.
Umożliwiała również zgrubne określenie częstotliwości fali nośnej. Wyposażenie stacji umożliwia fotografowanie analizowanych sygnałów i ich zapis na taśmie magnetofonowej. W skład stacji wchodzą: samochód Ził-157KG z aparaturą elektroniczną zamontowaną w nadwoziu „Kung”, samochód Ził-157KG z zespołami prądotwórczymi oraz przyczepa antenowa typu 2PN-2. Na wyposażeniu Wojska Polskiego Lena znajdowała się w latach 70., 80. i 90. XX w.
Parametry:
- zasięg – R – 150 – 180 km (zasięg uzależniony był od wysokości lotu samolotu z rozpoznawaną stacją radiolokacyjną),
- czas pracy ciągłej – 24 h,
- moc Pi – 6 kW,
- czas rozwijania i zwijania zestawu – 60 min.
GRAŻYNA (SPO-8)
nr inw. MJG-Sk (P) 14, rok prod. 1978, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 3414 Lidzbark Warmiński
Stacja zakłóceń odzewowych produkcji ZSRR, przeznaczona do wytwarzania radioelektronicznych zakłóceń odzewowych, utrudniających lub uniemożliwiających samolotowym stacjom radiolokacyjnym wykrywanie określonych obiektów naziemnych i zmniejszających efektywność bombardowania przyrządowego oraz naprowadzanie rakiet klasy „powietrze – ziemia”. Stacja pracowała metodą impulsowo-odzewową.
Wytwarzała zakłócenie maskujące i pozorujące w celu ukrycia przed rozpoznaniem radiolokacyjnym obiektów naziemnych. W skład stacji wchodzą: przyczepa z aparaturą i samochód Ural-375A z zespołami prądotwórczymi AB-16-T/230. Grażyna znajdowała się na wyposażeniu Wojska Polskiego w latach 70. i 80. XX w.
MAGDALENA (PRW-17)
nr inw. MJG-Sk (P) 12, rok. prod. 1988, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 3030 Wrocław
Stacja radiolokacyjna produkcji ZSRR przeznaczona do określania wysokości wykrytego obiektu powietrznego. Stacja składa się z trzech przyczep: antenowej, wskaźnikowej i zasilania. Mogła pracować jako odległościomierz dookrężnie. Sterowanie wahań anteny hydrauliczne.
Parametry:
- zasięg R – 600 km,
- zasięg H – 80 km,
- moc stacji (Pi) – 2000 kW,
- zakres pracy częstotliwości – pasmo S.
BOŻENA 31 (RW-31)
nr inw. MJG-Sk (P) 11, rok prod. 1980, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 3775 Chojnice
Stacja radiolokacyjna – wysokościomierz produkcji polskiej, od 1972 r. wytwarzana w Warszawskich Zakładach Radiowych RAWAR. Służyła do określania wysokości wykrytego obiektu powietrznego. Jej układy elektroniczne zostały zbudowane w technice lampowej i półprzewodnikowej. Radar posiadał dwa nadajniki magnetronowe. W skład wysokościomierza wchodziło 5 jednostek jezdnych.
Parametry:
- zasięg R – 240 km,
- zasięg H – 80 km,
- moc stacji (Pi) – 800 kW,
- zakres pracy częstotliwości – pasmo S,
- układ wahania antenty – hydrauliczny
JUSTYNA (JAWOR-M2)
nr inw. MJG-Sk (P) 13, rok prod. 1978, przekazana w czerwcu 2005 r. przez JW 4961 Witkowo
Stacja radiolokacyjna służąca do wykrywania obiektów powietrznych, określania ich azymutu i odległości. Stacja została opracowana przez Przemysłowy Instytut Telekomunikacji (PIT), a produkowana była od 1971 r.
w Warszawskich Zakładach Radiowych RAWAR. W skład stacji wchodzą trzy samochody Tatra-148 z aparaturą elektroniczną i pięć przyczep. Pracuje ona w zakresie fal decymetrowych. W latach 1985-1988 wyprodukowano ponad 50 egzemplarzy JUSTYNY.
Parametry:
- zasięg R – 350 km,
- zasięg H – 25 km,
- moc nadajnika (Pi) –
1500 kW, - zakres pracy częstotliwości – pasmo L.
Śmigłowiec Mi-2RL
nr inw. MJG-Sk (P) 143, rok prod. 1975, przekazany w styczniu 2007 r. przez JW 1155 Kraków
Prezentowany na wystawie egzemplarz wykonany został w PZL Świdnik (na licencji radzieckiej) w wersji używanej w jednostkach ratownictwa lotniczego (RL). Śmigłowiec posiada przegubowy trzyłopatowy wirnik nośny
i dwułopatowe metalowe śmigło ogonowe. Mi 2 napędzany jest dwoma silnikami GTD-350W. Silniki napędzają oddzielnie przekładnię główną, która redukuje prędkość obrotową wałów silników i napędza wirnik nośny, śmigło ogonowe, wentylator, agregaty instalacji hydraulicznej, elektrycznej
i pneumatycznej. Układ sterowania wirnikiem nośnym wspomagany jest poprzez instalację hydrauliczną. Podwozie posiada samonastawne dwukołowe podwozie przednie i hamulce podwozia głównego.
Śmigłowiec zakończył służbę w 2002 roku po 6950 godz. lotu.
Parametry:
- długość kadłuba – 11,9 m,
- średnica wirnika – 14,56 m,
- średnica śmigła ogonowego – 2,7 m, maks.
- prędkość przelotowa – 190 km/h,
- zasięg 580 km,
- zużycie paliwa – 280 l/h,
- ładunek 1500 kg,
- moc startowa silników – 425 KM (313 kW).
