Wyrzutnia rakiet kierowanych SPU 2P25M1 z przeciwlotniczego zestawu rakietowego 2K12M „KUB - M" nr inw. MJG-Sk (P) 140, rok prod. 1974, przekazana przez CSSP Koszalin w 2005 r.
Zestaw 2K12M opracowany został na początku lat 60. ubiegłego wieku w ZSRR i wprowadzony do wyposażenia WP i wojsk Układu Warszawskiego w pierwszej połowie lat 70. Zestaw na podwoziu gąsienicowym przeznaczony jest do obrony wojsk i obiektów przed środkami napadu powietrznego, lecącymi z prędkością poddźwiękową i naddźwiękową, na wysokości od 50 do 7500 m i odległości od 3,5 do 17,5 km. Pełny zestaw składa się ze: stacji radiolokacyjnych wykrywania i naprowadzania SURN 1S91M1, wyrzutni SPU 2P25M1, trzech rakiet kierowanych 3M9ME, stacji kontrolno-pomiarowej KIP S 2W8E, systemu zautomatyzowanego kierowania ogniem K-1 i wyposażenia dodatkowego.
Parametry:
- masa wyrzutni w
- położeniu bojowym – 20 t,
- maks. prędkość jazdy – 50 km/h,
- masa rakiety – 604 kg,
- długość rakiety – 5850 mm,
- prędkość rakiety – 580 – 730 m/s,
- załoga – 3 żołnierzy.
Czołg średni T 34 - 85 nr inw. MWP 208
Czołg T 34-85 jest zmodyfikowaną odmianą podstawowej wersji T 34 wyposażoną w armatę o średnicy 85 mm. Produkowano je od stycznia 1944 roku. Do połowy lat 50. ubiegłego stulecia stanowiły podstawowy typ średnich czołgów używanych w Związku Radzieckim i armiach Układu Warszawskiego. Prezentowany egzemplarz wyprodukowany został najprawdopodobniej na przełomie 1944 i 1945 r. lub na początku 1945 r. Stan zachowania – dobry, wymontowane części silnika oraz wyposażenie bojowe czołgu.
Parametry:
- ciężar – 32 tony,
- załoga – 5 żołnierzy,
- dł. kadłuba – 607 cm,
- wysokość – 272 cm,
- uzbrojenie – 1 armata 85 mm wz. 1944 ZIS-S – 53, sprzężona z karabinem maszynowym 7,62 mm DTM w wieży,
- karabin maszynowy – 7, 62 mm DTM w kadłubie.
- pancerz – kadłub spawany z płyt walcowanych o grubości, przód – 45-60 mm, boki – 75 mm, tył – 60 mm, góra – 20 mm.
- napęd – silnik dieslowski – 4-suwowy, widlasty, 12-cylindrowy, pojemność – 38 880 cm3, moc – 367,8 KW (500 KM).
- paliwo – olej napędowy, pojemność zbiornika zasadniczego – 630 l, zużycie paliwa 200-270 l/100 km na drodze i 250-350 l/100 km w terenie.
- prędkość maks. 55 km/h, zasięg 300 km.
Kołowy transporter opancerzony BTR - 152 nr inw. KOW 313, przekazany przez JW 2773 Jelenia Góra w 1993 roku
Kołowy transporter produkcji radzieckiej, skonstruowany w 1946 roku przez inż. B. M. Fittermana. W latach 50. i 60. XX wieku podstawowy wóz opancerzony używany w Armii Radzieckiej oraz w wojskach Układu Warszawskiego. Prezentowany egzemplarz (wersja wozu dowodzenia – z dachem) pod koniec służby używany był przez jednostki MO w Opolu. Stan zachowania – dobry.
Parametry:
- waga – 6,7 t,
- załoga – 2 ludzi + 17 żołnierzy desantu,
- uzbrojenie karabin maszynowy 7,62 mm SGMB,
- pancerz spawany z płyt walcowanych,
- napęd – silnik gaźnikowy 4-suwowy, 6-cylindrowy, rzędowy ZIS – 123,
- pojemność – 5500 cm3, moc – 80,9 KW,
- zużycie paliwa – 55 l/100 km po drodze,
- prędkość maks. – 75 km/h, zasięg 550-650 km
Artyleryjska wyrzutnia rakietowa BM - 13 „Katiusza" nr inw. MWP 209
Wyrzutnia rakiet niekierowanych BM 13 „Batieriejnyj Minomiot” o ośmiu szynach (16 prowadnicach), w których umieszczano 16 pocisków rakietowych produkcji radzieckiej, zamontowana w tylnej części samochodu Zis 151 6×6. Wprowadzona do użytku w lipcu 1941 roku, na wyposażeniu Armii Czerwonej a później wojsk Układu Warszawskiego do końca lat 50. Najczęściej stosowane pociski – M-8, M-13, M-31.
Parametry:
- kaliber – 132 mm,
- długość pocisku rakietowego – 1420 mm,
- masa pocisku rakietowego – 42,5 kg,
- ciężar głowicy bojowej – 16,5 kg,
- prędkość początkowa – 355 m/s,
- donośność – 8500-11 000 m.
Wysokościomierz BOGOTA nr inw. MWP 527
Produkowany od 1963 r. stanowił modernizację NYSY B (zastąpiono iskiernik znajdujący się w modulatorze przełącznikiem tyratronowym a do układów odbiorczych wprowadzono wzmacniacz LFB). Wysokościomierz służył do wykrywania i określania wysokości obiektów powietrznych i współpracował ze stacją dalekiego wykrywania typu Jawor. Stacja pozbawiona jest wewnętrznych urządzeń radiolokacyjnych, stan zachowania anteny i urządzenia jezdnego – dobry.
Parametry:
- długość fali – 10 cm,
- zakres odległościowy – R = 200 km,
- częstotliwość powtarzania impulsu – 200 imp./sek.,
- dokładność określania po wysokości – 700 m, po odległości – 1000 m,
- praca impulsowa, nadajnik wykonany na magnetronie produkcji radzieckiej,
- moc w impulsie 700 kW,
- wykonany w technice lampowej.
Zespół Prądotwórczy APG - 15 M nr inw. KOW 312, rok prod. 1958, przekazany w 1993 r. przez JW 2773 Jelenia Góra
Urządzenie produkcji radzieckiej służące do samodzielnego wytwarzania energii elektrycznej z możliwością zasilania z obcego źródła napięcia, złożone z silnika spalinowego – marki GAZ, prądnicy elektrycznej, tablicy rozdzielczej i wyposażenia dodatkowego. Urządzenie współpracowało ze stacją radiolokacyjną SON – 9A. Stan zachowania – dobry.
Parametry:
- napięcie 3 x 230 V, 110 V – 400 Hz,
- moc – 15 KW,
- paliwo Etylina 86,
- zużycie paliwa – 14 litrów/1 rob./godz.
Stacja radiolokacyjna SON - 9 A nr inw. KOW 311, przekazana w 1993 r. przez JW 2773 Jelenia Góra
Stacja Orudinnoj Nawodki Son-9A stanowi rozwiniętą wersję radaru SON 4. Oba urządzenia produkowane były w Polsce na licencji radzieckiej w latach 60. ubiegłego stulecia. Son-9A służyła do naprowadzania i kierowania ogniem armat przeciwlotniczych średniego kalibru (m.in. armat KS-12, KS-18). Stan zachowania – dobry. W momencie przekazania stacja została pozbawiona wewnętrznych urządzeń radiolokacyjnych.
Parametry:
- napięcie o częstotliwości 400 Hz,
- układ automatycznego śledzenia odległościowego,
- długość fali – 10 cm,
- moc szczytowa impulsu Pi – 250 kW,
- zasięg radiolokacyjny R = 55 km, przy automatycznym śledzeniu kątowym R = 35 km,
- czas trwania impulsu 0,8 mikrosekundy, częstotliwość powtarzania impulsu – 1875 imp./sek.,
- rozróżnialność w odległości – 125 m,
- dokładność pomiaru azymutu – 0,10 stopnia,
- dokładność kąta wzniesienia – 0,10 stopnia,
- masa – 15 t.
Haubica dywizyjna, wz. 1938, (M 30), kal. 122 mm nr inw. MWP 286, rok prod. 1954
Opracowana w połowie lat 30. XX w. wg projektu F.F. Pietrowa. W 1939 roku została przyjęta do uzbrojenia Armii Czerwonej. W czasie II wojny światowej wyprodukowano ją w ilości 13600 egzemplarzy. Do Wojska Polskiego haubica M 30 trafiła w 1943 r. Po II wojnie światowej stanowiła podstawowe wyposażenie pułków artylerii lekkiej w zmechanizowanych dywizjach piechoty. W latach 1950-60 haubice M30 były produkowane seryjnie w Hucie Stalowa Wola.
Parametry:
- kaliber – 122 mm,
- długość lufy w kalibrach – 22,7,
- masa w położeniu bojowym – 2450 kg,
- masa pocisku odłamkowo-burzącego – 21,76 kg,
- masa pocisku przeciwpancernego – 17,50 kg,
- masa pocisku kumulacyjnego – 13,34 kg,
- masa pełnego ładunku miotającego – 2,07 kg,
- prędkość początkowa pocisku – 515 m/s,
- donośność maksymalna – 11800 m,
- szybkostrzelność – 5-6 strz/min.,
- obsługa 6-8 żołnierzy.
Armata polowa ZIS-3, wz. 1942, kal. 76,2 mm nr inw. MWP 288
Armata produkcji radzieckiej, uważana za jedną z najlepszych konstrukcji biorących udział w II wojnie światowej, przyjęta do uzbrojenia Armii Czerwonej 12 lutego 1942 roku. ZIS-3 służyła przede wszystkim do niszczenia średnich i ciężkich czołgów, pojazdów opancerzonych i piechoty. Stan zachowania – dobry.
Parametry:
- kaliber – 76,22 mm,
- masa bojowa – 1730 kg, długość – 4,178 m,
- kąt podniesienia -6° do +25°,
- kąt wychylenia lufy – 60°,
- rodzaj pocisków – ppanc./burzące,
- masa pocisków – AP7 – 7,54 kg, AP40 – 4,05 kg,
- prędkość początkowa pocisku – 990 m/s,
- donośność (odłamkowy) – 13580 m,
- zdolność przebicia – AP40 98 mm z 500 m.
Armata p. panc. ZIS 2M, wz. 1943, kal. 57 mm depozyt Muzeum Militariów - oddziału Muzeum Miejskiego Wrocławia
Armata produkcji radzieckiej konstrukcji Wasylija Grabina, wprowadzona do służby na pocz. 1941 r. przeznaczona do niszczenia czołgów i pojazdów opancerzonych. Armaty ZIS-2 produkowane były do 1949 roku. Stan zachowania – dobry.
Parametry:
- kaliber – 57 mm, lufa – L/73, długość – 4160 mm,
- zamek klinowy, półautomatyczny,
- łoże kołowe, dwuogonowe, rozstawne,
- kąt podniesienia lufy – 5° + 25°,
- poziomy kąt ostrzału – 54°,
- wysokość linii ognia – 875 mm,
- ciężar bojowy – 1250 kg,
- donośność – 8400 m,
- masa pocisku – 1, 3, 14, 4, 2 kg,
- prędkość pocz. pocisku – 1270, 990, 700 m/s,
- nabój zespolony, ładunek jednolity.
Armata polowa ZIS-3, wz. 1942, kal. 76,2 mm depozyt Muzeum Militariów - oddziału Muzeum Miejskiego Wrocławia
Armata produkcji radzieckiej, uważana za jedną z najlepszych konstrukcji biorących udział w II wojnie światowej, przyjęta do uzbrojenia Armii Czerwonej 12 lutego 1942 roku. ZIS-3 służyła przede wszystkim do niszczenia średnich i ciężkich czołgów, pojazdów opancerzonych i piechoty. Stan zachowania – dobry.
Parametry:
- kaliber – 76,22 mm,
- masa bojowa – 1730 kg, długość – 4,178 m,
- kąt podniesienia -6° do +25°,
- kąt wychylenia lufy – 60°,
- rodzaj pocisków – ppanc./burzące,
- masa pocisków – AP7 – 7,54 kg, AP40 – 4,05 kg,
- prędkość początkowa pocisku – 990 m/s,
- donośność (odłamkowy) – 13580 m,
- zdolność przebicia – AP40 98 mm z 500 m.
Armata polowa ZIS-3, wz. 1942, kal. 76,2 mm depozyt Muzeum Militariów - oddziału Muzeum Miejskiego Wrocławia
Armata produkcji radzieckiej, uważana za jedną z najlepszych konstrukcji biorących udział w II wojnie światowej, przyjęta do uzbrojenia Armii Czerwonej 12 lutego 1942 roku. ZIS-3 służyła przede wszystkim do niszczenia średnich i ciężkich czołgów, pojazdów opancerzonych i piechoty. Stan zachowania – dobry.
Parametry:
- kaliber – 76,22 mm,
- masa bojowa – 1730 kg, długość – 4,178 m,
- kąt podniesienia -6° do +25°,
- kąt wychylenia lufy – 60°,
- rodzaj pocisków – ppanc./burzące,
- masa pocisków – AP7 – 7,54 kg, AP40 – 4,05 kg,
- prędkość początkowa pocisku – 990 m/s,
- donośność (odłamkowy) – 13580 m,
- zdolność przebicia – AP40 98 mm z 500 m.
Armata p. panc. ZIS 2M, wz. 1943, kal. 57 mm nr inw. MWP 565
Armata produkcji radzieckiej konstrukcji Wasylija Grabina, wprowadzona do służby na pocz. 1941 r. przeznaczona do niszczenia czołgów i pojazdów opancerzonych. Armaty ZIS-2 produkowane były do 1949 roku. Stan zachowania – dobry
Parametry:
- kaliber – 57 mm,
- lufa – L/73 długość 4160 mm,
- zamek klinowy, półautomatyczny,
- łoże kołowe, dwuogonowe, rozstawne,
- kąt podniesienia lufy – 5 + 25°,
- poziomy kąt ostrzału – 54°,
- wysokość linii ognia – 875 mm,
- ciężar bojowy – 1250 kg,
- donośność – 8400 m,
- masa pocisku – 1, 3, 14, 4, 2 kg,
- prędkość pocz. pocisku – 1270, 990, 700 m/s,
- nabój zespolony,
- ładunek jednolity.
Działo bezodrzutowe B - 11, kal. 107 mm nr inw. MWP 207
107 mm ciągnione działo bezodrzutowe konstrukcji radzieckiej, opracowane na początku lat 50. XX w. przez zespół pod kierunkiem B.I. Szawyrina. W 1954 r. wprowadzono je do uzbrojenia w ZSRR, a w drugiej połowie lat 50. również państw Układu Warszawskiego. B-11 służy przede wszystkim do niszczenia pojazdów opancerzonych a także do burzenia umocnień polowych i stałych. Efekt bezodrzutowości działa osiągnięto poprzez zastosowanie wypływu części gazów prochowych przez otwory dyszowe, w kierunku przeciwnym do ruchu pocisku. Stan zachowania – bardzo dobry.
Parametry:
- kaliber – 107 mm,
- masa pocisku – 7,5 kg,
- prędkość początkowa pocisku – 400 m/s,
- pocisk ubrzechwiony,
- lufa gładka, łoże kołowe,
- kąt podniesienia lufy – 10° + 45°,
- poziomy kąt ostrzału – 35°,
- ciężar w pozycji bojowej – 305 kg,
- donośność – 6650 m,
- szybkostrzelność – 5 strz./min.,
- obsługa – 3 żołnierzy.
Armata p. panc., wz. 1937, kal. 45 mm nr inw. MWP 248, rok prod. 1943
Zmodernizowana wersja armaty kal. 45 mm wz. 1932, w której dodano amortyzację, zwiększono rozstaw podwozia, zmieniono konstrukcję kół oraz zmodernizowano układ naprowadzania w poziomie i pionie. Armata służyła do zwalczania lekkich czołgów i pojazdów opancerzonych, wchodziła w skład uzbrojenia pododdziałów piechoty. Typowym środkiem transportu był zaprzęg dwukonny holujący armatę z wykorzystaniem przodka. Stan zachowania – dobry.
Parametry:
- kaliber – 45 mm,
- długość lufy – 2070 mm,
- masa bojowa – 560 kg,
- kąt wychylenia lufy – 60°,
- kąt podniesienia lufy – 8° do +25°,
- prędkość początkowa pocisku B-24 -760 m/s,
- masa pocisku – 1,43 kg,
- przebijalność – pancerz 43 mm z 100 m.
Automatyczna armata przeciw-lotnicza, kal. 85 mm, wz. 1939 nr inw. MWP 525, rok prod. 1954
Klasyczna wersja radzieckiej armaty przeciwlotniczej 52 K, wz. 1939, konstrukcji G.D. Dorochina. Produkcja seryjna prowadzona była w Zakładzie Nr 8 im. Kalinina w Podlipkach koło Moskwy, a od końca 1941 r. w Swierdłowsku. Armata posadowiona jest na lawecie KZU 17 i wyposażona w cztery mechaniczne podnośniki, na których opierała się w położeniu bojowym. W zmodernizowanej wersji armata współpracowała z przelicznikiem artyleryjskim PUAZO. Stan zachowania – dobry (brak elementów celowniczych).
Parametry:
- kaliber – 85 mm, masa (w położeniu marszowym) – 4600-4900 kg,
- długość marszowa – 7,150 m,
- szerokość marszowa – 2150-2000 m,
- wysokość marszowa – 2160 m,
- długość lufy – 4420 m,
- kąt podniesienia lufy +84° do – 3°,
- kąt wychylenia lufy – 360°,
- donośność pionowa – 10500 m,
- masa pocisku – 9,2 kg,
- prędkość początkowa pocisku – 800 m/s,
- obsługa – 7 żołnierzy.
Automatyczna armata przeciw-lotnicza, kal. 85 mm, wz. 1939 nr inw. MWP 524, rok prod. 1953
Klasyczna wersja radzieckiej armaty przeciwlotniczej 52 K, wz. 1939, konstrukcji G.D. Dorochina. Produkcja seryjna prowadzona była w Zakładzie Nr 8 im. Kalinina w Podlipkach koło Moskwy. A od końca 1941 r. w Swierdłowsku. Armata posadowiona jest na lawecie KZU 17 i wyposażona w cztery
mechaniczne podnośniki, na których opierała się w położeniu bojowym. W zmodernizowanej wersji armata współpracowała z przelicznikiem artyleryjskim PUAZO. Stan zachowania – dobry (brak elementów celowniczych).
- Parametry:
- kaliber – 85 mm, masa (w położeniu marszowym) – 4600-4900 kg,
- długość marszowa – 7,150 m, szerokość marszowa – 2150-2000 m,
- wysokość marszowa – 2,160 m,
- długość lufy – 4420 m,
- kąt podniesienia lufy +84° do – 3°,
- kąt wychylenia lufy – 360°,
- donośność pionowa – 10500 m,
- masa pocisku – 9,2 kg,
- prędkość początkowa pocisku – 800 m/s,
- obsługa – 7 żołnierzy.
Automatyczna armata przeciwlotnicza KS-19 M2, kal. 100 mm nr inw. MWP 285, rok prod. 1959
Armata przeciwlotnicza konstrukcji Ł. W. Ljuliewa, produkowana w ZSRR od 1948 r. Ks-19 M2 przeznaczona była do zwalczania celów lecących na wysokości 7-8 km, również do zwalczania celów
naziemnych. Współpracowała z przyrządami kierowania PUAZO i radarami SON-4, Son 9, Son 9A. W latach 60. ubiegłego stulecia używana była w armiach Układu Warszawskiego. Stan zachowania – dobry (brak elementów celowniczych).
Parametry:
- kaliber – 100 mm, masa pocisku – 15,6 kg,
- prędkość wylotowa – 900 m/s, nabój zespolony,
- ładunek jednolity,
- lufa L/60 o długości 5350 mm, łoże kołowe czteroogonowe,
- kąt podniesienia lufy – 3° + 85°, poziomy kąt ostrzału 360°,
- ciężar armaty – 9350 kg,
- szybkostrzelność 15 strz./min,
- donośność – 21 000 m,
- donośność pionowa – 14 000 m.
Ochraniacz pól minowych nr inw. MWP 523
Służy do ochrony zagród złożonych z min kotwicznych i do walki z trałami, ochraniając zagrody minowe przed ich unieszkodliwieniem przez trałowce. Ochraniacze stawia się przed zagrodami minowymi na przewidzianym kierunku nadejścia trałowców nieprzyjaciela. Ochraniacz pól minowych zbudowany jest z siedmiu pływaków pustych w środku, przymocowanych liną stalową lub łańcuchem do wózka kotwicznego. Ochraniacz utrzymuje łańcuch, który może przerwać lub uszkodzić linę trałową. Stan zachowania – dobry, obiekt częściowo rekonstruowany.
Mina morska wz. 1908/39 nr inw. MWP 215
Mina konstrukcji radzieckiej, składa się z dwóch części: miny właściwej zawierającej materiał wybuchowy i zapalnik oraz z wózka kotwicznego z minliną, który służył jako kotwica dla miny. Wybuch miny następował w momencie złamania czopa wystającego z kadłuba miny, co powodowało pęknięcie znajdującej się wewnątrz ampułki z elektrolitem, który w połączeniu z dwoma elektrodami tworzył ogniwo elektryczne. Rozżarzony prądem zapalnik powodował detonację materiału wybuchowego.
Parametry:
- masa całkowita miny z wózkiem kotwicznym – 600 kg,
- średnica kadłuba miny – 930 mm,
- waga materiału wybuchowego – 110 kg,
- maks. długość minliny – ok. 110 m.
Automatyczna armata p. lot., kal. 37 mm, wz. 1939, na podstawie morskiej nr inw. MWP 526
Wersja morska armaty konstrukcji radzieckiej, opracowanej w Zakładach Artyleryjskich nr 8 w Kaliningradzie przez zespół pod kierunkiem M.N. Łozinowa. Produkowana od 1939 roku, wchodziła w skład
uzbrojenia przeciwlotniczego lekkich jednostek pływających Floty Wojennej ZSRR, po II wojnie światowej na wyposażeniu małych ścigaczy okrętów podwodnych oraz tzw. dozorowców pogranicza
(DP-53) Polskiej Marynarki Wojennej. Stan zachowania – dobry.
Parametry:
- kaliber – 37 mm,
- donośność – 8500 m,
- donośność pionowa – 6700 m,
- zasilana z łódek o pojemności 5 nabojów,
- waga pocisku – 0,732 kg,
- szybkość początkowa pocisku – 880 m/s,
- nabój zespolony, ładunek jednolity,
- lufa – L/72,
- zamek automatyczny,
- kąt podniesienia lufy -5° + 85°,
- szybkostrzelność – 180 strz./min.,
- obsługa – 5 żołnierzy.
37 mm ciągniona armata przeciwlotnicza wz. 1939 nr inw. MWP 568
Armata przeciwlotnicza konstrukcji radzieckiej, opracowana w Zakładach Artyleryjskich nr 8 w Kaliningradzie przez zespół pod kierunkiem M.N. Łozinowa. Produkowana od 1939 roku, do uzbrojenia WP wprowadzona w 1943 r. Służy do zwalczania celów powietrznych, poruszających się na wysokości do
3000 m i w odległości do 4000 m oraz lekko opancerzonych celów naziemnych. Stosowane są naboje scalone z pociskami przeciwpancerno-smugowymi o masie 785 g i odłamkowo-smugowymi o masie 732 g. Armata jest bronią automatyczną i działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Jest zasilana z łódek o pojemności pięciu nabojów.
Parametry:
- kaliber – 37 mm,
- masa w położeniu marszowym – 2100 kg,
- długość lufy – 2729 mm,
- kąt ostrzału w płaszczyźnie pion. -5 +85°, w płaszczyźnie poziom. – 360°,
- prędkość holowania – 60 km/h,
- maks. donośność pionowa – 6700 m, pozioma 8500 m,
- prędkość początkowa pocisku ppanc. – 872 m/s, odłamkowo-smugowego – 880 m/s,
- szybkostrzelność -160-180 strz./min,
- obsługa – 5-8 żołnierzy.
Zestaw przeciwlotniczy 2 x WKM kal. 14,5 mm, 2M 7, w wersji morskiej nr inw. MWP 566
Zestaw przeciwlotniczy konstrukcji radzieckiej z lat 40. XX wieku, składający się z dwóch sprzężonych WKM 14,5 mm montowany na małych okrętach wojennych ZSRR, a po zakończeniu II wojny światowej, także na okrętach PMW. Stan zachowania dobry, obiekt częściowo rekonstruowany – zamontowane imitacje luf.
Parametry:
- kal. – 14,5 mm,
- waga pocisku – 0,06 kg,
- prędkość wylotowa – 1010 m/s,
- nabój zespolony, ładunek jednolity,
- lufa z tłumikiem płomieni,
- donośność pozioma – 2000 m,
- donośność pionowa – 1500 m,
- szybkostrzelność praktyczna – 2 x 300 strz./min.
Zestaw przeciwlotniczy 2 x WKM kal. 12,7 mm, 2 M-1, w wersji morskiej nr inw. MWP 567
Zestaw przeciwlotniczy konstrukcji radzieckiej z lat 40. XX wieku, składający się z dwóch sprzężonych WKM 12,7 mm montowany na małych okrętach wojennych ZSRR, a po zakończeniu II wojny światowej, także na okrętach PMW. Stan zachowania – dobry.
Parametry:
- kaliber – 12,7 mm,
- długość lufy – 76 kalibrów,
- szybkostrzelność praktyczna – 2 x 300 strz./min.,
- prędkość początkowa pocisku – 860 m/s, max.
- zasięg pionowy – 1500 m,
- maks. zasięg poziomy – 2000 m,
- kąt podniesienia lufy – 10° do + 85°
37 mm ciągniona armata przeciwlotnicza wz. 1939 depozyt Muzeum Militariów - oddziału Muzeum Miejskiego Wrocławia
Armata przeciwlotnicza konstrukcji radzieckiej, opracowana w Zakładach Artyleryjskich nr 8 w Kaliningradzie przez zespół pod kierunkiem M.N. Łozinowa. Produkowana od 1939 roku, do uzbrojenia WP wprowadzona w 1943 r. Służy do zwalczania celów powietrznych, poruszających się na wysokości do 3000 m i w odległości do 4000 m oraz lekko opancerzonych celów naziemnych. Stosowane są naboje scalone z pociskami przeciwpancerno-smugowymi o masie 785 g i odłamkowo-smugowymi o masie 732 g.
Armata jest bronią automatyczną i działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Jest zasilana z łódek o pojemności pięciu nabojów. Armatę wyposażono w podwozie czterokołowe oraz celownik AZP-37-1.
Parametry:
- kaliber – 37 mm,
- masa w położeniu marszowym – 2100 kg,
- długość lufy – 2729 mm,
- kąt ostrzału w płaszczyźnie pion. -5° +85°, w płaszczyźnie poziom. – 360°,
- prędkość holowania – 60 km/h,
- maks. donośność pionowa – 6700 m, pozioma – 8500 m,
- prędkość początkowa pocisku ppanc. – 872 m/s, odłamkowo-smugowego – 880 m/s,
- szybkostrzelność – 160-180 strz./min,
- obsługa – 5-8 żołnierzy.
Śmigło samolotu AN-2 nr inw. MWP 550
Czterołopatowe śmigło samolotu AN-2 Kołchoźnik, konstrukcji radzieckiej (1950 r). AN-2 był dwupłatowym, wielozadaniowym, czternastomiejscowym samolotem transportowym o załodze składającej się z dwóch ludzi. W Polsce produkowany od 1963 roku w wytwórni PZL – Mielec przy współpracy WSK – Warszawa Okęcie. Stan zachowania – bardzo dobry.
Dane techniczne samolotu:
- silnik o mocy – 1000 KM,
- prędkość maks. – 250 km/h,
- pułap – 8300 m,
- zasięg – 1200 km.
